ΤΣΙΓΑΡΑ ΒΑΡΙΑ

''Με τσιγάρα βαριά..

Μια βουτιά στα βαθειά.Κι επιπλέω.


Μ'αλλαγμένη φωνή


Τεντωμένο σκοινί..

Να βαδίσω..

Και τραβώ τον καπνό..

Με μια δόση θυμό..

Που ποτέ δε μπορώ..

Όσα θέλω να αρχίσω.......................''

Πόσα αμέτρητα τσιγάρα, αλήθεια; Πόσα όνειρα να έχω καπνίσει πλάι στον εαυτό μου; Κάποια κατόρθωσα να τα τελειώσω προτού με προλάβει ένα τηλέφωνο, ένα κουδούνι, ένα φιλί, ήταν όμως κι εκείνα που απόμειναν απορριγμένα σε κάποιο σταχτοδοχείο. Πόσα να'ταν άραγε εκείνα; Θυμήθηκες ποτέ τα τσιγάρα που λυγίζανε απο τη στάχτη; Μισοφαγωμένα όνειρα,όνειρα στη χάση του φεγγαριού που λέει ο ποιητής μου, σαν εκείνους τους έρωτες που δεν πρόλαβαν να τελέψουν στη λησμονιά. Ετούτα θυμάμαι σαν καπνίζει η ζωή μου. Τα άλλα τα έχω ξεχασμένα σε κάποια τσέπη, να μου αναθιβαίνουν κατορθώματα και παλληκαριές.

Είπα να σταματήσω τις σιωπές και το κάπνισμα. Να παραβώ τα παραγγέλματα της αντοχής, να δανείζω τη σκέψη στους δρόμους, να μη τη μοιράζομαι με συντρόφους καπνούς. Μονάχα εκείνα τα μισά αποτσίγαρα θέλω να τα κρύψω στις χούφτες μου. Κάθε λέφτερη έννοια που θα αδειάζω στους δρόμους μου να θυμάμαι πως ''κάτι'' άφησα αποδέλοιπο στις μέρες μου, να με πονά ο τελειωμός του.

Κάτι ή πολλά;

υ.γ ΄Κι αν θυμάσαι κάποτε πως έγραψα εδώ μέσα... ''Πονάω πως δεν χαρτογράφησες προορισμό ποτέ στο κορμί μου''

Καληνύχτα και να θυμάσαι να καπνίζεις.

υ.γ2  Αίγιο αύριο. Πάντα, όταν κάτι στη ψυχή δεν παλεύεται μονάχο.