- Πάρτε ένα βιβλίο για το μέλλον , δεσποινίς.

Θέλω να ισιώσω τη ζωή μου, που είναι σαν τσαλακωμένο τραπουλόχαρτο. Με τα δάχτυλά μου. Δεν ποντάρω στα μάτια σας, ούτε στους αποκαρδιωμένους φόβους σας, σε όλα όσα μισώ να βλέπω . Μυρίζει ναφθαλίνη ετούτος ο χειμώνας . Κάποιος πάλι ξεθάβει σκέψεις και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί αυτή η μυρωδιά θυμίζει στη μνήμη θάνατο.

Τα πανωφόρια σας, για η ψυχή σας τρέμει το σκόρο; Άνθρωποι...

υ.γ Και τα σκυλιά, ντυθήκανε ''τρόπους''.

read more “ ”

''.....LAST THOUGHT...''

Ζηλεύω. Τους ανθρώπους που ερωτεύονται παντοτινά, πάει να πει «για πάντα», όπως τα δελφίνια στο νερό , όπως τα περιστέρια στους ανέμους, με κρεμασμένες εκείνες τις αιώνιες σιωπές στο λαιμό τους. Σαν σταυρό . Σαν ψιθυρισμός μες τα καλάμια.

read more “''.....LAST THOUGHT...''”

ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΒΑΓΟΝΙ

Η ώρα βραδιάζει. Σε κάποιο βαγόνι, απλώνω σκιρτημούς πάνω στο τζάμι.
Σεντόνι η σκέψη τυλίγεται στα πόδια μου. Σε κάποιο βαγόνι. Μιλάω στα χνοτισμένα
τζάμια, μα η φωνή μου ραγίζει το σήμερα, μικρά κομμάτια που κουράστηκα να
ξαποστάσω πλάι τους. Δεν θυμάμαι τα μάτια σου. Ούτε την ανάσα σου θυμάμαι κι
εκείνο το γέλιο που έσκιζε τον ουρανό. Δρεπάνι τα γέλια στα πρόσωπα
σαν ξάλαφρώσουν τα σπλάχνα. Κι η ζωή μου να κρέμεται απο τα παράθυρα,
σαν μικρό παιδί.
Θυμιατίζω τις σκέψεις μου με σκέψεις, αφήνω σταθμούς στη ζωή να περνάνε σαν
αγριοπερίστερα. Πάνω απο τους ίδιους σταθμούς τα βήματα κι αχνάρια που δεν
θέλησα να φυλάξω στο θηκάρι της λήθης.
Καμώνομαι, πως δεν βαστάνε τερματικοί σταθμοί στο διαβατάρι οι
άνθρωποι.
Έ, κοπελιά ως πότε θα λαχτίζεις την αύριο; Κι εκείνο το ταξίδι, πότε
θα κάμει αρχιμό δίχως ανάπλωρους ανέμους;

υ.γ Αλήθεια, η μοναξιά αποκοιμιέται στις στέπες των ονείρων μου. Δίχως
κορωμένους φόβους σιμά της.

read more “ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΒΑΓΟΝΙ”