T.S Eliot
Θα φύγω . Θα πάρω το Σεφεριάδη στην αγγαλιά μου σιμά στη θάλασσα
ν'αποκοιμίσω τις σκέψεις, την κούραση. Μεγάλος κόσμος, βαριά η ανάσα του
κι εγώ θυμωμένη...θυμωμένη. Καπνίζω ασταμάτητα και δεν θυμάμαι, δεν θυμάμαι τί μού'πες... Διαβάζω, τίποτα. Σε σκέφτομαι . Ζηλεύω. Φοβάμαι. Επίθεση η ζωή μου.
Δεν είμαι εγώ.