ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ

''Με την πρώτη σταγόνα της βροχής



σκοτώθηκε το καλοκαίρι



μουσκέψανε τα λόγια πού είχαν γεννήσει



πού είχαν γεννήσει αστροφεγγιές



πολλά τα λόγια πού είχανε μοναδικό τους προορισμό εσένα''







Ακόμη ένα φιλί και θα σού δείξω πώς ανθίζει ένα κυκλάμινο μέσα στις χούφτες μου

κι έπειτα θα σού μάθω για τον βασιλικό και τα σημάδια της υπομονής χαραγμένα

στούς κήπους των ελπίδων. Θέλω να σού πώ για κείνο το παιδί που ζωγράφιζε θάλασσες πάνω στα χοχλάδια τ'ουρανού, για το ματωμένο σπουργίτι πού κάποτε στέριωσε μές τη ψυχή ενός αλήτη κι εκείνο το ζουμπούλι πού άνθισε όταν σε κοίταξα.

...
Άφησέ με να σε φιλάω γιατί μέρες δεν μείνανε πάνω σ'αυτούς τούς τόπους δικές μου

κι ούτε λυγμοί σωθήκανε στα στήθη μου για σένα. Ανάσες, ανάσες δικές σου στα χείλη , ένα κρυφό χάδι και τα σκοτάδια μου να σιωπούν μέσα στη νύχτα. Έστω για λίγο, για όσο θές.

''Θέλω να κάνουμε έρωτα'', αν το δώ χαραγμένο πάνω σε τούτες τις σελίδες ίσως μπορέσει η φωνή να τσακίσει έναν ήχο, γιομάτο ρωγμές. Ίσως μπορέσει ο καημός να βρεί σηματωρό στη μορφή σου.

''Ώ χαρά τραυματισμένη, μιάς στιγμής χωρητικότητα πού κλονίζει αιώνες!''

read more “ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ”