Ο δικός μου άνθρωπος δεν προσμένει καρτερικά την αλήθεια που γκρεμίζει το ψέμα. Το γκρεμίζει μονάχoς του, προτού σημάνει η ώρα.

( ...ετούτο για σένα που διαβάζεις)

Και το λίγο από τη μέρα μου, αν ακόμη δεν κίνησες να φύγεις:

υ.γ Στους κοντινούς τοίχους μια φωνἠ σφαγιάζει τη σιωπή, μέρες τώρα. Δεν βγαίνω πια στο παράθυρο ν'αγροικήσω τα χνάρια της. Το γνώριμο των σαλών παλεύει με τη συνήθεια. Η φωνή κάπως έτσι, τα λόγια χλωμά :« Είμαι πολύ ευτυχισμένη, είμαι πολύ ευτυχισμένη..» Απόγνωση μιας εποχής που δεν εννόησα ποτέ μου...και όχι δεν μπήγω τα γέλια τα αποστασιοποιημένα.

read more “ ”

ΙΣΤΟΡΙΑ...

Ιστορία...
Από εκείνες που κάποτε νεύουν στη σκέψη σαν αχός μιας θλιμμένης μελώδίας, σαν στιχάκι που φυλλορόησε συνειδήσεις..

''....... Ένα παιδί ξυπνά στον ύπνο και κλαίει απεγνωσμένα δάκρυα. Σχεδόν σπαράζει. Ο πατέρας το πλησιάζει στοργικά, χαιδεύει το κεφάλι του :« Τί είναι, παιδί μου, είδες κακό όνειρο, εφιάλτη; » Το παιδί, πλαντεμμένα τα φυλλοκάρδια του, σηκώνει το κεφάλι. « Όχι» απαντά.
Ο πατέρας ξαναρωτά:« Μήπως όνειρο θλιμμένο, και η καρδιά σου πόνεσε;»
«Όχι», το αγόρι γνέφει στοχαστικά.
« Είδα μονάχα ένα όνειρο που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ» ''

Καληνύχτα.

read more “ΙΣΤΟΡΙΑ...”

ΤΣΑΓΚΑΡΟΔΕΥΤΕΡΕΣ

Αφραγγιά. Στοπ. Δανεικά από παντού. Στοπ. Κι όλα τώρα, διάολε να σώνονται. Κρατημένες τσέπες από τη'' διεύθυνση'', σαν να μη φτάνουν όλα. Στοπ. Το χρηματιστήριο ροβολάει γκρεμνούς. Χέστηκα. Στοπ.
Έχω όμως καρδιά μωρέ. Που θησαυρίζει τώρα που τη πετροβολούν. Καρδιά και δύναμη. Και δυο ποδάρια, που άμα θέλουν τρέχουν, όχι από φόβο, από θάρρος. Και φτάνουν και για θελήματα. Έχω και φτερά, που άμα λακίσει το φυλλοκάρδι, ή άμα σωθεί η υπομονή, τραβάνε κατά το νότο. Πλησιάζει βαρυχειμωνιά. Στοπ.
Έχω να φάω. Κι αυτό μού φτάνει.

υ.γ Γράψε ένα μυστικό. Πεθύμησα φτώχια σε τούτον τον τόπο, έτσι όπως ξαφνικά ευωδιάζουν αξίες.

read more “ΤΣΑΓΚΑΡΟΔΕΥΤΕΡΕΣ”