ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Κλείνω το Σεφεριάδη μου στην αγγαλιά, το πράσινο παρεό με τις χρυσές κλωστές που θυμίζουν αχτίδες, ...εσένα. Σε βότσαλα και ξεχασμένες αρμυρήθρες να σας ακουμπήσω. Μη ξεχάσω το ''στριφτό'' μου, το τετράδιο με τα φύλλα τα κενά, τις σγουραφιές και τα μολύβια μου. Φέτος όχι λόγια. Φέτος, μόνο εικόνες και μπογιές στα χέρια μου.

Είπα να σκαλίσω τη μορφή σου στο χαρτί. Τί λες θα τα καταφέρω;

υ.γ Πρώτες διακοπές με Μένα. Μπορώ κι άλλο,- ακούς ;- κι άλλο, θα'ναι που φυσάει αγέρας κρητικός μες τα φυλλοκάρδια μου, κι ένας αποσπερίτης να θαμπώνει τις σκιές.

Τώρα που γνωρίζω καλύτερα απ'το χθες το είδωλό μου. Τα δάκρυά μου βότσαλα και τα πατώ.

- Φεύγω . Εσύ;

read more “ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ”