Για πού δεν θα σου πω.
Έτσι θα καμωθώ
πως κάποιο μυστικό έχω από σένα.
Θα κρυφοκοιτάξω τους βυθούς,
θα συμφιλιωθώ με τη θάλασσα
εμπιστεύοντάς της την αντάρα μου,
Θ' ανακατέψω τ' άστρα με το ύψος μου,
θα παραμερίσω με τις προσευχές μου
το ενιαίο του ουρανού,
μήπως και μέσα σ' όλα αυτά
είναι κρυμμένη η αποστολή σου:
αν ήρθες για να ξανοίξεις τα χρώματα
και τους χειμώνες να καθαιρέσεις,
ή για να στρίψεις αρνητικά
τους διακόπτες του λογισμού μου
σκορπίζοντας τη φυγή σου.
Σαν θα τη βρω και είν' ηλιόλουστη,
θα τρέξω ολοπόρφυρη και απέραντη
να την ξαναδιαβάσω στα μάτια σου.
Αν πάλι μέσα στην κακοκαιριά κρύβεται
θα προσποιηθώ πως δεν τη διάβασα.
Κι αν μάταια πάλι έψαξα,
θα πιέσω με την καρτερία μου το στήθος σου
ώσπου μονάχος σου να την προδώσεις.
Κική Δημουλά.
(υ)στερο.(γ)ράφημα : Μη βιαστείς να Την χαρίσεις σε σένα. Τη Φυγή.
Άλλωστε υπήρχαν απο Πάντα τόσα που γύρεψα να αποφύγω. Τόσα που γίνηκαν Ποτέ αντιληπτά απο τους Ανθρώπους.
Μονάχα ένα παράπονο: πως την Σιωπή μου
0 σχόλια:
Post a Comment