ΤΣΑΓΚΑΡΟΔΕΥΤΕΡΕΣ 2

Δευτέρα πρωί κι ανοίγουν τα μάτια της εβδομάδας. Ημέρα του είλωτα, ημέρα της μαρμότας. Μη δω μαύρη γατούλα στο διάβα μου, ούτε να τολμήσει να κατέβει πόντος στο καλσόν μου, το μπάνιο είναι δικό μου για ένα τουλάχιστον τεμπέλικο μισάωρο, καφές με γλυκό δίχως κουβέντα-το κέρατό μου γιατί κωλοχτυπιέμαι στο γυμναστήριο ;;- και μπινελίκι νυσταγμένο απο ταρίφα δεν δέχομαι, ρε φίλε. Δευτέρα πρωί, το εξώφυλλο της εβδομάδας. Μη μου το μουτζουρώνεις, γιατί βγάζω νύχια! Θέλω θέση αδειανή έξω απο το σταθμό, δεν με βγάζει το δεκάποντο, κι εσύ δεν με καταλαβαίνεις....ευτυχώς ο κυπριακός λαός έσκασε ένα φιλί στο μάγουλο της γκρίνιας μου αφού απέσυρε την ''κατσαρίδα'' του -μπροστά στη ''μανάρα μου'' την 4 πορτη-απο μια θεσάρα που κερί να άναβα , καντηλανάφτη να σε έταζα, πάλι δεν θα βρισκα! Καλό ταξίδι πατριώτη,να μου φιλάς την Μεγαλόνησο!



Δευτέρα πρωι, χθες βράδυ το στομάχι μου κόντεψε να εκραγεί με μια σκέψη. Μία σκέψη. Ξεπαρκάρω όμως απο τη μαυρίλα, άλλο σου έλεγα. Κι ανοίγω που λές το βλέφαρο, βουτάω μια Athens voice, τα μισά φοιτητικά με αυτή την ''έβγαζα'' στο κυλικείο, μην το ψάχνεις δεν την ήξερε ούτε η μανα της η κυρα -φυλλάδα, ούτε εσύ που μου το παίζεις έξυπνος. Την γυρνάω πισθάγκωνα-ναι ωραία η στάση στο κρεβάτι, αν και πλέον οι μόνες στασεις που γνωρίζω είναι των λεωφορείων- καρφώνεται το βλέμμα στα Ζούδια. Γουρλώνω ένα μάτι να-με το συμπάθειο-σα χοάνη, και διαβάζω η ρουφιάνα, που να μην έσωνα . Ναι, ναι ξέρω, εσύ δεν είσαι των Ζωδίων, είσαι των σεμιναρίων. Κι εγώ, καλό μου στον αγώνα ενάντια στην υποκουλτούρα συνδρομήτρια είμαι, μονάχα που αν δεν ξεκρεμάσω τα αποπαίδια της ζωής από τα ντουλάπια μου κιντυνεύω να μείνω με καμμένο εγκέφαλο, επισκέψεις απελπισμένες στο μπαρμπέρη για κόντρα και αποψίλωση αντρικού μορίου σε πλαστικό. Κιτρινίζω λοιπόν με λεπτομέρειες πικάντικες του τύπου είμαι Κριός με ωροσκόπο Σκορπιό και Σεληνούλα στο Σκορπιο μπλα, μπλα μπλα...Γομάρι στα δύσκολα, για να μαθαίνεις και Π...να στο κρεβάτι, αλλά καρδιά μαρουλάκι που φυτρώνει σε μποστάνι. Πισωγυρίζω στη μέρα μου, γιατί άρχισα να βαριέμαι. Διαβάζω το λοιπόν:
'' Strange times. Very strange. Ενώ εσύ προσπαθείς να είσαι παρόν για τους ανθρώπους που σε ενδιαφέρουν αισθάνεσαι σύγχυση όταν συνειδητοποιείς ότι αυτοί σε κρατάνε σε απόσταση ή σε αφήνουν να παραδέρνεις μόνος. Τότε είναι που σκέφτεσαι να παρατήσεις τους πάντες και τα πάντα για να φύγεις για κάπου που δεν χρωστάς σε κανένα τίποτα και δεν είσαι δεσμευμένος με δυσβάσταχτες υποχρεώσεις. Με τον Δία, αλλά και τον Χείρωνα στον 11ο οίκο σου ζήτα συμβουλές από αυτούς που μπορούν να σου τις δώσουν στα ίσα χωρίς υπεκφυγές και ωραιοποιήσεις. Ίσως αυτά που ακούσεις σε πείσουν γιατί δεν μπορείς να παρατήσεις τίποτα και κανένα αφού έχεις παρόν και πραγματικά πολύ μα πολύ μέλλον. ''

Κομπογιανίτη αστρολόγε, δεν σε ξέρω του λόγου σου, μα πολύ σε γουστάρω. Γιατί παληκάρι μου στο μυαλό μου σε ήθελα κι εκεί σε βρήκα να σουλατσάρεις την αράδα σου. Το'πα πως πολύ σε γουστάρω;; Το'πα!'' Με κυνηγάει μια φυγή...'' από τα γενοφάσκια μου, άρχοντά μου, μήπως να μού πεις πως να την λύσω να λευτερώσω τα φυλλοκάρδι μου;;
28 θυμωμένα χρόνια...ξυπνἀω ένα πρωί Δευτέρας και θέλω κάπου να μείνω. Για πάντα, ρε φίλε. Για πάντα. Μα δεν με βαστάει τίποτα...

* Η υπέροχη εικόνα κλεμμένη απο το μπλογκ ''Λόγια της Πλώρης''. Με συνείδηση και σεβασμό, σε φιλώ για το δανεισμό σου. http://logiaplorhs.blogspot.com/ ( πάρτη και την διαφήμιση, γιατί σου αξίζει)