FADE AWAY

''These tears I've cried. I've cried a thousand oceans. And if it seems I'm floating in the darkness Well, I can't believe that I would keep, Keep you from flying And I would cry a thousand more If that's what it takes to sail you home, Sail you home. Sail you home...''


Κείνες οι στιγμές ρίχνουν άγκυρες στα λιμάνια του χρόνου, εκείνες που μένουν να ξεγλιστρούν πλάι μου. Σιμά μου. Πού να'σαι; Είναι οι ώρες τ'απομεσήμερου. Το δειλινό μερεύει , λένε,τους πόθους, βασιλεύουν στις ατλαζένιες θάλασσες κι εγώ...εγώ τους θέλω να βουλιάζουν στα λιόδιχτυα . Δεν υπάρχει φυγή, σκεφτόμουν χθες. Φυγή απο το σήμερα, όλα του μυαλού καμώματα, ούτε την αύριο μη σκέφτομαι. Κουράστηκα κι έχω κομμάτια σκορπισμένα, σκαλισμένα σε πυξίδες που ξέχασα να κρατήσω στις χούφτες μου. Στον ύπνο μου σκουριασμένες πυξίδες.
Θέλω χρόνο να μη σκέφτομαι, μα δεν υπάρχει. Λικνίζεται η ψυχή στα ικριώματα κι άλλες πάλι γκρεμνίζεται απο βράχους. Μήτε που στέκεται κάποιος πλάι μου, έστω να ξεκαρδίζεται στα γέλια. Αρκούν οι σκιές καμμιά φορά στο πλάι μας. Εσύ; Νέα σου δεν ξέφυγαν απ'τη σιωπή, πεισματάρα κυρά. Να μένει. Τα νέα είναι για τους στεργιανούς κι εγώ λογίζω τη ματιά μου πως αλάργεψε. Αλήθεια, ποιός φεύγει τελικά ; Κείνος που χάνει τον ήλιο απο τα μάτια του, απαντάς. Τότε, δεν έφυγες. Τότε δεν έφυγα. Φτάνει να γύρω στον ήλιο.
Ποιός υπομένει τη ζωή; Όχι, εγώ, απαντώ. Δεν στέγνωσα την αγάπη με την υπομονή .



Υ.γ Θέλω να έρθεις να μου φανερώσεις μια αλήθεια. Ποιά είμαι;