Μια χούφτα ρόδα
πόθησα
ριγμένα στη ποδιά σου ,
τούτα βαμμένα
απο τα χείλη σου
βγαλμένα απ' την καρδιά σου .

Ε, ποιητή, τα ρόδα σου μαράθηκαν
τα ξόμπλια τους ξεμείναν
κάμε τα ρόδα ν' ανθιστούν
το χώμα να τρανέψει
κι ύστερα βάλε τη καρδιά στη γη για να θεριέψει .
Μην είν αργά για σε το όργωμα ,
βιάσου,
το μάργωμα του Κρόνου ,

θαρρώ θα σε προφτάσει .