ΕΣΥ .

Εσύ τιμιε αναγνώστη σαν έρθεις να ξαποστάσεις σε τούτες τις γραμμές κοίτα να λερώσεις τα χέρια σου με χώμα ερωδινό . Τα μάτια σου πύρινες φλόγες να αναβρύζουν και κοίτα να καρφώσεις στα μαλλιά σου τα χτένια της φωτιάς . Να'ναι οι χούφτες σου γροθιές , με αίμα να σταλάζουν , να' ναι της νιότης σου ο θυμός πικρός σαν τ'ασφοδίλια . Να με θωρείς στα μάτια . Το χωματένιο σου πάλεμα να αντιλαρύσει στις κορφές , να με μισείς μα να το λες . Θέλω έναν άνθρωπο γυμνό . Χωρίς ξέφτια στο κορμί του . Να'ναι βροντόκορμος στης γης το οχλοστάσι . Να'ναι μισάνθρωπος και να θαμάζει το θωρί του . Και να σκορπα ρινύσματα αλήθειας στο διάβα του . Δίχως χρώματα , δίχως τα ξόμπλια μιας χοικής επίφασης . Με κείνο το δωρικό κάλεσμα να καρτεράει το γέρμα της ημέρας . Να ακουμπά το στήθος του στη πρύμνη των ανέμων . Ορθός στα σκέλια του φόβου, ορθός στις μνήμες των καιρών . Αυτό καρτεράω απο σένα . Κι είναι αργό το χάραγμα της πεθυμιάς μου .