ΠΡΟ- ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

Με εικασίες στερούνται οι σκέψεις την αλήθεια
όπως οι καιροί αναθεωρούν το ανέφικτο.
 Σαν τις συντηρημένες δημοκρατίες
των  πόλεων που περιχαρακώθηκαν
πίσω από  μνήμες Τρωικές
κι εμπόλεμους επιλόγους,
επαναστατημένες ματαιώσεις
που ετάφησαν στη σιωπή.
Και λόγια πολλά περι εικασιών και άλλα δαιμόνια.
Για το νεκρό ποιός θα μιλήσει;


Είναι που επιμένεις να προδικάζεις
με υποθετικά αναρωτήματα την αύριο ,
λές και καμώθηκαν οι συντελεσμοί του κόσμου
υπο προυποθέσεις.
Προεικασίες μιας Ανατολής  απογεύματα βασιλεύοντος
Ηλίου στο γερμένο παράθυρο,  αντιδικίες
της σκέψης. Να ξεστρατίζεις απο τα παραπήγματα
του ολοφάνερου, να ανατρέχεις
στα «μήπως», «κι αν» ,
κάτι αδιαφιλονίκητες διαπραγματεύσεις των φόβων,
απολαμβάνοντας αναβολές.
Επι ματαίω η νεότητα. Κάποιος την αδειάζει
στους δρόμους για να ποτίζουν
τη δίψα τους τ'αδέσποτα. Τουλάχιστον
εκείνα πρόδωσαν τη σκέψη τους με υλακές,
δεν μόρφασαν στο θάρρος.

Κι είναι που σκέφτομαι
πως κάθε φορά που αναλογίζονται οι υποθέσεις
γεμίζει ο κόσμος ανάπηρες αλήθειες
κι εφησυχασμούς,  αποτροπιάζονται οι προσδοκίες
όπως εξακοντίστηκαν κάποτε οι ήρωες
στα θηκάρια των παλαιοπωλείων.