MEMORIA NON GRATA

 Όχι δεν σου μίλησα ποτε για μένα κι αν άφησα απερίγραπτες σιωπές να θυσιάζουν τη ψυχή μου στο βωμό της συστολής θυμήσου πως υπήρξα φανερά αδιάκριτη στη λεηλασία των λέξεων. Παραδομένη. Επωφελήθηκα απο τους απαράδεκτους κλυδωνισμούς σου πάνω σε συσκοτίσεις που έστησα μελετημένα σε άφησα να υποδουλώνεσαι σε ερωτηματικά επιρρήματα έπειτα απέτρεψα την αλήθεια να εγκληματίσει στο ψέμα μου. Ναι ήμουν εκεί, δεν χρέωσα τις ακυβέρνητες περιπλανήσεις μας λεπτά απουσίας κι εκείνο το επίμονο κατηγόρημα της φυγης σου  λησμόνησα με απαλλακτικές ετυμηγορίες. Που απο πάντα έλεγα πως δεν χρεώνεται δικαιοσύνη ο έρωτας, έχει κι εκείνος ανομίες σκαρφιστεί να παραβλέψει, υψωμένες υπερβάσεις και εντολές να βεβηλώσει. Συστρέφοντας την αλήθεια εναντίον μου, απελπισα εσένα.
Όχι,δεν σου μιλησα ποτε για μένα. Απόπειρες εκκωφαντικών σιωπών έσπειρα μονάχα. Μπας και γλιτώσει η φωνή ν'ασπαστεί τον κόσμο, να κουράσει το αδύνατο. Μέτρησα απερίγραπτες σκέψεις στα σεφέρια που κατάστρωσα μακριά σου, άφησα συντεταγμένες να κυβερνήσουν τη φυγή σου σε ύφαλους, μα φαίνεται πως δεν τα κατάφερα γιατί στο σήμερα ξεφυλλίζω παρελθόν.
Πως ξαγρυπνά το αθέλητο στις νύχτες μας, ακυβέρνητο άφησα να με καταλάβει.
Απορίας άξιο, γιατί ανατρέπω τη λήθη κι ακόμη κάτι κίβδηλους συσχετισμούς πως ήρθε η ώρα να κηδεμονέψω τις ανήλικες περιπτύξεις της ζωής μου. Επιταχύνω το χρόνο ή μήπως τον αμελώ; Παραβλέπω την αγάπη ή μήπως τη σταυρώνω πάνω σε γύψινα αετώματα; Καταφέρνω να υπάρχω ή απλώς τυχαίνω να ζω; Κι εσύ; Σε κάποιο παρεκκλήσι κάποια νοσταλγικής σκέψης θα αποτυπώνεις την απουσία σου. Δεν είσαι εκεί , όπως όλα εκείνα που δεν υποτάχτηκαν στο παρελθόν, με αδιαπραγμάτευτες εκεχειρίες, και λιποψυχίσματα δειλίας,
προδιαγράφουν ένα μέλλον βέβαιο, επισφραγίζοντας την αλήθεια, πως μονάχα οι επιλήσμονες επιβιώνουν.