ΧΕΙΜΕΡΙΝΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ

Επειδή άλλο να πώ δεν ηύρα κι ύστερα διάβασα και ξαναδιάβασα τα τελευταία κεφάλαια, κείνα πού σκαλίζονται με γράμματα. Είδα το πρόσωπό σου να μαχαιρώνει η βροχή όπως τα βράχια σε τούτο το ακροθαλάσσι κάθε πού βουτάει ο Αύγουστος μες την ηχώ των κυμμάτων κι αφήνει ένα συριγμό πλάι στο κύμα. Μονάχα τούτο αφόρμισε σαν τη πληγή στο χρόνο.


( Δωρισμένο...)


''Tης πήραν τα παιγνίδια και τον εραστή της. Έσκυψε λοιπόν το κεφάλι και παρ' ολίγον να πεθάνη. Mα τα δεκατρία ριζικά της σαν τα δεκατέσσερά της χρόνια εσπάθισαν την φευγαλέα συμφορά. Kανείς δεν μίλησε. Kανείς δεν έτρεξε να την προστατεύση κατά των υπερποντίων καρχαριών που την είχαν ήδη ματιάξει όπως ματιάζει η μυίγα ένα διαμάντι μια χώρα μαγεμένη. K' έτσι ξεχάστηκε ανηλεώς αυτή η ιστορία όπως συμβαίνει κάθε φορά που ξεχνιέται από τον δασοφύλακα το αστροπελέκι του στο δάσος. ''

Α. Εμπειρίκος
( Απο την Υψικάμινο, Άγρα 1980)