ΆΛΛΟ ΤΙΠΟΤΑ...

Wednesday, September 26, 2007


''Σε ψάχνω στις παλιές φωτογραφίες τις χλωμές
όπου δεν μπορώ να σε βρω
σε ρυθμούς και κραυγές σε ψάχνω..... ''


Θέλω μαζί να δούμε ξανά τα φώτα .. Γιατί δεν απαντάς;

2 σχόλια:

Ημίφως said...

Κάποια μέρα θα ανέβω σε ένα κόκκινο σύννεφο και θα αγναντέψω το άγνωστο από ψηλά.
Ισως μπορέσω κι ακουμπίσω λίγο την ανάσα του. Ίσως..
Ξέρω πως αυτό είναι δύσκολο, μα όταν είσαι κυνηγός της αλήθειας, πλέεις σαν φτερό ανάλαφρος όλο και πιο σίγουρος για την έγνοια σου.
Αισθάνομαι πως ανήκω σε ένα δικό μου σύνολο. Μοναχικό.. Μοναδικό..
Σκέφτομαι πως, για να συνυπάρξεις με κάτι πρέπει πρώτα να κατονήσεις το είναι σου.
Νωθρές σκέψεις που μυρίζουν θάλασσα. Αραδιασμένες, αναζητώντας μέσο, να ξοδευτούν. Ωκεανός αλλόκοτος.
Με εμένα να βρισκομαι σε σημείο άγνωστο χωρίς πυξίδα.
Είναι που όλα σχεδόν τα ιδιόκτητα τεμάχια είναι αδύνατον να πορευτούν μαζί.
Κι έτσι το σωστό και το λάθος φλερτάρουν παράξενα μεταξύ τους, ξέροντας εκ των προτέρων πως ένα απ’ τα δυό θα βιώσει την φθορά.
Σχετικά όλα.
Και το σκοτάδι σιμώνει διακριτικά, φορτωμένο κοιμισμένες λέξεις κι εγω να πετώ ‘ανυποψίαστη’, σε ένα κόκκινο βουβό σύννεφο.
Αρμονία μοναξίας ...
Νοιάζομαι θα πει, έχω ανάγκη να ξέρω ένα-δυό σημάδια απ΄το δικό σου κόσμο.

Γραμμένο μια βραδιά του Μάη, μες τα πικρά και άφωτα, εγκλωβισμένη στα υπόγεια του κόσμου μου, να περιμένω...

Στο αφήνω καλή μου, με ένα φιλι..

****** ***** ****** said...

Ευπρόσδεχτο... το φιλί και η σκέψη σου!

υ.γ αν και...οι μεγάλες ανάσες φοβάμαι πώς δεν χωρούν στην αγγαλιά μου.Φοβισμένη αγγαλιά...

Σε φιλώ

 
Google Analytics Alternative