ΩΔΗ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

'' Ξεδίπλωσε τα φοβερά σου κύματα , Ωκεανέ αποτρόπαιε, που εγώ μονάχα σ' ένιωσα και πού - να με, κοίτα- σωριάζομαι στα πόδια σου . Η μεγαλοσύνη του ανθρώπου, όχι, δεν είναι δικιά του . Είναι δανεικιά . Δεν θα μού επιβληθεί ποτέ . Εσύ μάλιστα ! Μα γιατί λοιπόν να'ρχομαι και να ξανάρχομαι χιλιάδες φορές κοντά σου, στα φιλικά σου μπράτσα που μισανοίγουνται για να χαιδέψουν το φλογισμένο μου μέτωπο και να τού σβήσουν τον πυρετό . Δεν κατέχω το κρυφό σου πεπρωμένο . Μα οτιδήποτε δικό σου με τραβάει ακαταμάχητα . ''

Comte de Lautreamont

Y.Γ Κι ας ήξερα απο πάντα πώς είσαι η θάλασσα .. Έτσι θαρρώ δεν μού' λεγες ; Τις ώρες που κορφολογούσες τις σκέψεις μου . Θυμάσαι ;